Wichelroede - Wichelroedelopen
Wat is een wichelroede?
Een wichelroede is volgens helderziende paragnosten een instrument dat bij wichelroedelopen wordt gebruikt. Daarbij wordt gewoonlijk een Y- of L-vormige tak gehanteerd, al zijn er ook wichelroedelopers die het zonder doen. Het wichelroedelopen (ook wel rabdomantie genoemd) is een praktijk die pretendeert verborgen waterbronnen, metalen, edelstenen of andere objecten in de bodem te kunnen opsporen, alsook wat als aardstralen wordt aangeduid.
In de 13e eeuw wordt de wichelroede al genoemd. Wichelroedes zijn in de eeuwen daarna vooral gebruikt voor het bepalen van de wil van de goden, het voorspellen van de toekomst (wichelarij), het aanwijzen van schuldigen bij rechtszaken enzovoorts. In de middeleeuwen wordt de wichelroede geassocieerd met de duivel, hoewel veel priesters er gebruik van maakten.
In de vijftiende eeuw duikt het gebruik van de gevorkte stok voor het vinden van erts voor het eerst op onder mijnwerkers uit het Duitse Harzgebied. In de volgende eeuw vinden veel van deze mijnwerkers werk in Engeland en brengen de wichelroede mee. Duitse wichelroedelopers werden ook in Cornwall uitgenodigd om (tin)mijnen te zoeken. Saksische mijngereedschappen (tussen 1664 en 1749) tonen gravures van figuren die wichelroedes en pendels gebruiken. Het zijn de Engelsen geweest die de wichelroede vooral zijn gaan gebruiken voor het vinden van water in plaats van erts.
Er zijn wichelroedelopers die geloven dat er een wisselwerking is tussen de wichelroedeloper en zijn buitenwereld, bijvoorbeeld door onbewust waarnemen van elektriciteit, magnetisme of tellurische stroom, of dat de loper anderszins paranormale gaven heeft.
Behalve het fysieke verklaringsmodel, waarbij de 'oorzaak' van het bewegen van de wichelroede in 'beïnvloeding' door externe factoren zoals stralen wordt gezocht, wordt door een aantal beoefenaars de verklaring eerder gezocht in een sturing van bewegingen vanuit het onbewuste in de zin die Carl Gustav Jung bedoelde met zijn theorie van de synchroniciteit.
In een artikel in Nature (1986) stond de wichelroede bij de dingen die eerst als paranormaal werden beschouwd, maar waarvoor we nu een wetenschappelijke verklaring hebben.Met name bij wichelroedelopen kan een verklaring gevonden worden door te kijken naar informatie die we verkrijgen uit waarneming, door de verwachting waarbij de wichelroede onbewust het experiment beïnvloedt, en door kansberekening.
Hoe werkt de wichelroede
Concentreer en visualiseer het gezochte doel. Neem de korte zijde in de hand en zorg ervoor dat de lange zijde horizontaal naar voren wijzen, laat de lange zijde vrij bewegen. Loop langzaam en zorg dat de lange zijde horizontaal naar voren wijzen. De roedes zullen elkaar kruisen als men boven hetgeen komt waar naar men zoekt
Deel ons op:
Wichelroede - Wichelroedelopen
Wat is een wichelroede?
Een wichelroede is volgens helderziende paragnosten een instrument dat bij wichelroedelopen wordt gebruikt. Daarbij wordt gewoonlijk een Y- of L-vormige tak gehanteerd, al zijn er ook wichelroedelopers die het zonder doen. Het wichelroedelopen (ook wel rabdomantie genoemd) is een praktijk die pretendeert verborgen waterbronnen, metalen, edelstenen of andere objecten in de bodem te kunnen opsporen, alsook wat als aardstralen wordt aangeduid.
In de 13e eeuw wordt de wichelroede al genoemd. Wichelroedes zijn in de eeuwen daarna vooral gebruikt voor het bepalen van de wil van de goden, het voorspellen van de toekomst (wichelarij), het aanwijzen van schuldigen bij rechtszaken enzovoorts. In de middeleeuwen wordt de wichelroede geassocieerd met de duivel, hoewel veel priesters er gebruik van maakten.
In de vijftiende eeuw duikt het gebruik van de gevorkte stok voor het vinden van erts voor het eerst op onder mijnwerkers uit het Duitse Harzgebied. In de volgende eeuw vinden veel van deze mijnwerkers werk in Engeland en brengen de wichelroede mee. Duitse wichelroedelopers werden ook in Cornwall uitgenodigd om (tin)mijnen te zoeken. Saksische mijngereedschappen (tussen 1664 en 1749) tonen gravures van figuren die wichelroedes en pendels gebruiken. Het zijn de Engelsen geweest die de wichelroede vooral zijn gaan gebruiken voor het vinden van water in plaats van erts.
Er zijn wichelroedelopers die geloven dat er een wisselwerking is tussen de wichelroedeloper en zijn buitenwereld, bijvoorbeeld door onbewust waarnemen van elektriciteit, magnetisme of tellurische stroom, of dat de loper anderszins paranormale gaven heeft.
Behalve het fysieke verklaringsmodel, waarbij de 'oorzaak' van het bewegen van de wichelroede in 'beïnvloeding' door externe factoren zoals stralen wordt gezocht, wordt door een aantal beoefenaars de verklaring eerder gezocht in een sturing van bewegingen vanuit het onbewuste in de zin die Carl Gustav Jung bedoelde met zijn theorie van de synchroniciteit.
In een artikel in Nature (1986) stond de wichelroede bij de dingen die eerst als paranormaal werden beschouwd, maar waarvoor we nu een wetenschappelijke verklaring hebben.Met name bij wichelroedelopen kan een verklaring gevonden worden door te kijken naar informatie die we verkrijgen uit waarneming, door de verwachting waarbij de wichelroede onbewust het experiment beïnvloedt, en door kansberekening.
Hoe werkt de wichelroede
Concentreer en visualiseer het gezochte doel. Neem de korte zijde in de hand en zorg ervoor dat de lange zijde horizontaal naar voren wijzen, laat de lange zijde vrij bewegen. Loop langzaam en zorg dat de lange zijde horizontaal naar voren wijzen. De roedes zullen elkaar kruisen als men boven hetgeen komt waar naar men zoekt
Deel ons op:
Wichelroede - Wichelroedelopen
Wat is een wichelroede?
Een wichelroede is volgens helderziende paragnosten een instrument dat bij wichelroedelopen wordt gebruikt. Daarbij wordt gewoonlijk een Y- of L-vormige tak gehanteerd, al zijn er ook wichelroedelopers die het zonder doen. Het wichelroedelopen (ook wel rabdomantie genoemd) is een praktijk die pretendeert verborgen waterbronnen, metalen, edelstenen of andere objecten in de bodem te kunnen opsporen, alsook wat als aardstralen wordt aangeduid.
In de 13e eeuw wordt de wichelroede al genoemd. Wichelroedes zijn in de eeuwen daarna vooral gebruikt voor het bepalen van de wil van de goden, het voorspellen van de toekomst (wichelarij), het aanwijzen van schuldigen bij rechtszaken enzovoorts. In de middeleeuwen wordt de wichelroede geassocieerd met de duivel, hoewel veel priesters er gebruik van maakten.
In de vijftiende eeuw duikt het gebruik van de gevorkte stok voor het vinden van erts voor het eerst op onder mijnwerkers uit het Duitse Harzgebied. In de volgende eeuw vinden veel van deze mijnwerkers werk in Engeland en brengen de wichelroede mee. Duitse wichelroedelopers werden ook in Cornwall uitgenodigd om (tin)mijnen te zoeken. Saksische mijngereedschappen (tussen 1664 en 1749) tonen gravures van figuren die wichelroedes en pendels gebruiken. Het zijn de Engelsen geweest die de wichelroede vooral zijn gaan gebruiken voor het vinden van water in plaats van erts.
Er zijn wichelroedelopers die geloven dat er een wisselwerking is tussen de wichelroedeloper en zijn buitenwereld, bijvoorbeeld door onbewust waarnemen van elektriciteit, magnetisme of tellurische stroom, of dat de loper anderszins paranormale gaven heeft.
Behalve het fysieke verklaringsmodel, waarbij de 'oorzaak' van het bewegen van de wichelroede in 'beïnvloeding' door externe factoren zoals stralen wordt gezocht, wordt door een aantal beoefenaars de verklaring eerder gezocht in een sturing van bewegingen vanuit het onbewuste in de zin die Carl Gustav Jung bedoelde met zijn theorie van de synchroniciteit.
In een artikel in Nature (1986) stond de wichelroede bij de dingen die eerst als paranormaal werden beschouwd, maar waarvoor we nu een wetenschappelijke verklaring hebben.Met name bij wichelroedelopen kan een verklaring gevonden worden door te kijken naar informatie die we verkrijgen uit waarneming, door de verwachting waarbij de wichelroede onbewust het experiment beïnvloedt, en door kansberekening.
Hoe werkt de wichelroede
Concentreer en visualiseer het gezochte doel. Neem de korte zijde in de hand en zorg ervoor dat de lange zijde horizontaal naar voren wijzen, laat de lange zijde vrij bewegen. Loop langzaam en zorg dat de lange zijde horizontaal naar voren wijzen. De roedes zullen elkaar kruisen als men boven hetgeen komt waar naar men zoekt
Deel ons op: