Dwangmatig gedrag hoe laat je het los
Loslaten van dwangmatig gedrag
Ongewenst dwangmatig gedrag kan op zichzelf problematisch zijn, de tijd en energie die we er aan besteden, besteden we liever aan dingen die we graag zouden willen doen. Het kan ook leiden tot verdere problemen met de gezondheid, financiën, zelfvertrouwen en relaties. We zijn het verschuldigd aan onszelf en aan andere mensen in ons leven om vrij te worden van dwangmatig gedrag en het terugwinnen van controle over onze acties.
Photo by Pixabay on Pexels (12-09-2023)
Dwangmatig gedrag is meer dan alleen maar een licht vervelende slechte gewoonte. Hoewel mensen gebruik kunnen maken van woorden zoals verslaving of dwang om te verwijzen naar relatief onbeduidende dingen zoals het hebben van drie chocolaatjes in plaats van twee, moet kleine hebzucht niet worden verward met verslaving! De term "dwangmatig gedrag" kan worden gebruikt om elke repetitieve actie (zich herhalend) te omschrijven die we tegen onze wil doen, we willen het niet doen, maar op een of andere manier kunnen we onszelf niet stoppen.
Het kan gaan om het innemen van fysiologisch verslavende stoffen zoals, alcohol, nicotine, cafeïne of drugs. Op je nagels bijten, handen wassen, eetbuien, gokken, sex of winkelen kan net zo dwangmatig zijn als roken, er schijnt een soort van innerlijke gegenereerde verslaving te zijn aan de opwinding, anticipatie (verwachting) en de tevredenheid die inverband wordt gebracht met de activiteit, wetenschappelijk onderzoek toont aan dat deze kan worden gekoppeld aan het lichaam die stoffen vrij geeft zoals endorfine, zodat je je goed voelt.
Als de drang om deel te nemen aan het gedrag wordt weerstaan, wordt het versterkt totdat de persoon toegeeft aan het verlangen. Dit leidt tot een tijdelijke vermindering van het ongemakkelijke gevoel, vaak gevolgd door schuld en zelf afkeer. Na een tijdje ontstaat de drang weer, soms geassocieerd met een identificeerbare trigger, soms niet, en de cyclus herhaalt zich. De belangrijkste punten zijn dat het zeer moeilijk of zelfs onmogelijk is om de impuls om het te doen te weerstaan, de opgedane tevredenheid is tijdelijk en er is een soort van innerlijk conflict tussen de wens om te genieten van het gedrag en de wens om het te weerstaan.
Eigenaardig, mensen gaan de strijd aan met hun innerlijke conflict en proberen de impuls met wilskracht te bestrijden. Als dit niet lukt bestempelen ze zichzelf als "zwakke wil", wat bijdraagt aan hun zelf-walging. Worstelen om wilskracht te doen gelden tegen een machtige dwangmatig gedrag is ineffectief. Het enige dat gebeurt is dat een deel van je geest vecht tegen een ander deel. Het proces is vermoeiend en vervelend. En, heel vaak, zelfs als je wilskracht erin slaagt om de impuls voor een tijdje te bedwingen, zal de drang later weer de kop opsteken, bijvoorbeeld de seriële binge-drinker, we klimmen op de wagen en vallen er weer af, steeds weer en weer, of de persoon die stopt met roken, om in plaats daarvan te beginnen met het eten van cakes en chocolade.
Wilskracht werkt niet
Dus als wilskracht niet werkt, wat dan te doen? De sleutel tot het omgaan met dwangmatig gedrag ligt in het oplossen van de innerlijke strijd die ermee verbonden is. Dit betekent, herkennen dat de impuls om deel te nemen in het gedrag daadwerkelijk door een positieve intentie is ingegeven; het is een poging om beter te voelen, meestal om een gevoel van onbehagen of onrust weg te nemen. Als je er op die manier naar kijkt, kan je zien dat de voor de hand liggende ding is om te doen, is om andere meer constructieve manieren te vinden om dat onbehagen te verlichten. Dit betekent dat het nodig kan zijn om andere problemen aan te pakken in je leven, waarvan dit slechts een symptoon is. Je moet je diepere emotionele behoeften erkennen, bijvoorbeeld voor de liefde, troost, vergeving, opwinding, vrijheid, veiligheid, persoonlijke ruimte en creatieve expressie, het is een lange en gevarieerde lijst, verschillend voor iedereen. En dan moet je de verantwoordelijkheid nemen voor het vinden van betere manieren om aan die behoeften te voldoen.
Door betere manieren te leren vereer je je behoeften, je zal zien dat de oude dwangmatige drang zijn kracht verliest en je zal het achter je kunnen laten. Zoek uit wat werkt voor jou. Veel mensen wenden zich tot yoga, meditatie en sommige vormen van therapie als manier om hun eigen vervulling te leren. En zo goed als het verkennen en expirimenteren op jezelf, kan je het misschien vinden om professionele hulp in te roepen. Gebruikmakend van professionele hulp is geen teken van zwakte, het is een kwestie van het nemen van verantwoordelijkheid voor de aanpak van een probleem dat schadelijk is voor jou en anderen rondom jou heen.
Hier zijn een aantal handige directe technieken die je zou willen proberen. Zij zullen je in staat stellen om de opbouw van de impuls te onderbreken en de energie te richten in een andere meer constructieve richting.
1: Bewustzijn: Opmerken wat er gebeurt. Als je de impuls onderschept wanneer het begint, wanneer het opkomt, kan je er iets aan doen. Als je wacht totdat het op volle sterkte is, is het moeilijker om te handelen. Dus let op wat je gedachten zijn en wat er gebeurt in je lichaam, zodat je merkt dat er bijvoorbeeld spanning is in je schouders of een opgeblazen gevoel in je buik of wat het ook is dat er voor zorgt dat je je ongemakkelijk begint te voelen.
2: Reactie: Als je het begin van de impuls hebt opgemerkt, moet je vakkundig reageren. In het algemeen hebben we de neiging om op twee manieren te reageren op een drang; ofwel we genieten, of we ontzeggen het. Maar er is een middenweg voor het vermijden van deze twee uitersten. Het is mogelijk om de impuls toe te laten om te ontstaan, om te blijven waar het is en te laten passeren zonder er ook maar op te reageren. Terwijl dit eenvoudig klinkt, is het niet makkelijk, het vergt veel oefening.
Een andere methode die ingewikkelder klinkt is eigenlijk gemakkelijker te doen. Als de impuls komt, vraag jezelf af; "Wat wil ik?" Neem geen genoegen met de voor de hand liggend antwoord! Ga dieper, vraag jezelf; "OK, en als ik dat doe, wat wil ik dan krijgen doordat te doen? Hoe wil ik mezelf voelen?" Je vraagt om een emotionele reactie; de verlichting van het ongemak in verband met de impuls. Meestal is het een soort van rustige, ontspannen gevoel van voldoening. Het is wat de impuls aan jou vraagt wat je zoekt, en, door aanwezig (bewust) te zijn op je eigen huidige moment of ervaring en jezelf vraagt wat je nu werkelijk wilt, kan je voldoening vinden zonder daadwerkelijk betrokken te worden bij het dwangmatig gedrag. Het dwangmatig gedrag was slechts een middel tot een doel, en als je het resultaat kunt krijgen zonder jezelf over te geven aan het gedrag, dan, Hé Hallo, kan je het dwangmatig gedrag laten vallen.
3: Het gevoel van rust: Opluchting en voldoening die je zoekt is zeer nauw verbonden met ontspanning. Dus als je jezelf kunt trainen om de lichamelijke spanning die in verband wordt gebracht met de impuls op te merken en meteen te reageren door het nemen van een aantal diepe ademhalingen om te ontspannen, zal je het opbouwen van spanning onderbreken. Herhaaldelijk ontspannen en rustig door ademen totdat de spanning is opgelost. Hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker het wordt en je zal een soort van automatische "ontspannings reactie" ontwikkelen.
Een andere manier om de opbouw van spanning te onderbreken is om de energie vrij te maken door te bewegen. Zelfs alleen maar een stukje zal al helpen. Opstaan en bewegen is goed, terwijl opspringen en terug is nog beter. En het is belangrijk om een soort van intensieve lichaamsbeweging te hebben als onderdeel van je normale routine.
Tot slot, elke vorm van afleiding kan helpen om een vast patroon (dwangmatig gedrag) te onderbreken. Als je weet dat een bepaalde volgorde van activiteit of een combinatie van omstandigheden de impuls waarschijnlijk kunnen triggeren, doe dan eens iets anders! Bijvoorbeeld, als je weet dat je altijd een sigaret wilt na het eten, verlaat de tafel zodra je klaar bent met eten en ga je tanden poetsen. Dit zal de gebruikelijke opeenvolging van gebeurtenissen doorbreken.
Het dwangmatig gedrag dat je hebt ervaren als een probleem was destijds daadwerkelijk ingegeven door de wens om onrust te verlichten. Daar is niets mis mee, je hoeft alleen maar betere manieren te vinden om het te doen. Het identificeren van jezelf als het hebben van "een verslavende persoonlijkheid" of als "een verslaafde" is heel belangrijk om te voorkomen. Dergelijke labels maken het alleen maar erger door het veroorzaken van een gevoel van hulpeloosheid; immers, als je een verslaafde bent, is het normaal om jezelf te gedragen als één. Het is veel constructiever te denken van jezelf als iemand die wil leren om betere dingen te doen en de intelligentie heeft en het vermogen om dat te doen.
Denken hoe geweldig het zou zijn om vrij te zijn van de tirannie van dwangmatig gedrag, weer de baas over je leven zijn. Niet alleen zou je gelukkiger zijn en je beter voelen over jezelf maar de andere mensen in je leven zullen hier ook van profiteren.
Je zou nu graag beginnen met het beoefenen van de directe strategieën om er vertrouwd en bekend mee te worden zodat je klaar bent om ze te gebruiken wanneer jij wilt.
Vergeet niet om:
Wees bewust van hoe de impuls begint (opkomt);
Reageer vakkundig, niet toegeven aan of ontkennen van de impuls maar ga op zoek naar de emotionele reactie die je wilt;
Ontspannen en haal diep adem om spanning los te laten;
Bewegen en rekken om energie af te voeren;
Jezelf afleiden van een bepaalde volgorde van activiteiten zodat je deze kan onderbreken.
Deel ons op:
Dwangmatig gedrag hoe laat je het los
Loslaten van dwangmatig gedrag
Ongewenst dwangmatig gedrag kan op zichzelf problematisch zijn, de tijd en energie die we er aan besteden, besteden we liever aan dingen die we graag zouden willen doen. Het kan ook leiden tot verdere problemen met de gezondheid, financiën, zelfvertrouwen en relaties. We zijn het verschuldigd aan onszelf en aan andere mensen in ons leven om vrij te worden van dwangmatig gedrag en het terugwinnen van controle over onze acties.
Photo by Pixabay on Pexels (12-09-2023)
Dwangmatig gedrag is meer dan alleen maar een licht vervelende slechte gewoonte. Hoewel mensen gebruik kunnen maken van woorden zoals verslaving of dwang om te verwijzen naar relatief onbeduidende dingen zoals het hebben van drie chocolaatjes in plaats van twee, moet kleine hebzucht niet worden verward met verslaving! De term "dwangmatig gedrag" kan worden gebruikt om elke repetitieve actie (zich herhalend) te omschrijven die we tegen onze wil doen, we willen het niet doen, maar op een of andere manier kunnen we onszelf niet stoppen.
Het kan gaan om het innemen van fysiologisch verslavende stoffen zoals, alcohol, nicotine, cafeïne of drugs. Op je nagels bijten, handen wassen, eetbuien, gokken, sex of winkelen kan net zo dwangmatig zijn als roken, er schijnt een soort van innerlijke gegenereerde verslaving te zijn aan de opwinding, anticipatie (verwachting) en de tevredenheid die inverband wordt gebracht met de activiteit, wetenschappelijk onderzoek toont aan dat deze kan worden gekoppeld aan het lichaam die stoffen vrij geeft zoals endorfine, zodat je je goed voelt.
Als de drang om deel te nemen aan het gedrag wordt weerstaan, wordt het versterkt totdat de persoon toegeeft aan het verlangen. Dit leidt tot een tijdelijke vermindering van het ongemakkelijke gevoel, vaak gevolgd door schuld en zelf afkeer. Na een tijdje ontstaat de drang weer, soms geassocieerd met een identificeerbare trigger, soms niet, en de cyclus herhaalt zich. De belangrijkste punten zijn dat het zeer moeilijk of zelfs onmogelijk is om de impuls om het te doen te weerstaan, de opgedane tevredenheid is tijdelijk en er is een soort van innerlijk conflict tussen de wens om te genieten van het gedrag en de wens om het te weerstaan.
Eigenaardig, mensen gaan de strijd aan met hun innerlijke conflict en proberen de impuls met wilskracht te bestrijden. Als dit niet lukt bestempelen ze zichzelf als "zwakke wil", wat bijdraagt aan hun zelf-walging. Worstelen om wilskracht te doen gelden tegen een machtige dwangmatig gedrag is ineffectief. Het enige dat gebeurt is dat een deel van je geest vecht tegen een ander deel. Het proces is vermoeiend en vervelend. En, heel vaak, zelfs als je wilskracht erin slaagt om de impuls voor een tijdje te bedwingen, zal de drang later weer de kop opsteken, bijvoorbeeld de seriële binge-drinker, we klimmen op de wagen en vallen er weer af, steeds weer en weer, of de persoon die stopt met roken, om in plaats daarvan te beginnen met het eten van cakes en chocolade.
Wilskracht werkt niet
Dus als wilskracht niet werkt, wat dan te doen? De sleutel tot het omgaan met dwangmatig gedrag ligt in het oplossen van de innerlijke strijd die ermee verbonden is. Dit betekent, herkennen dat de impuls om deel te nemen in het gedrag daadwerkelijk door een positieve intentie is ingegeven; het is een poging om beter te voelen, meestal om een gevoel van onbehagen of onrust weg te nemen. Als je er op die manier naar kijkt, kan je zien dat de voor de hand liggende ding is om te doen, is om andere meer constructieve manieren te vinden om dat onbehagen te verlichten. Dit betekent dat het nodig kan zijn om andere problemen aan te pakken in je leven, waarvan dit slechts een symptoon is. Je moet je diepere emotionele behoeften erkennen, bijvoorbeeld voor de liefde, troost, vergeving, opwinding, vrijheid, veiligheid, persoonlijke ruimte en creatieve expressie, het is een lange en gevarieerde lijst, verschillend voor iedereen. En dan moet je de verantwoordelijkheid nemen voor het vinden van beter e manieren om aan die behoeften te voldoen.
Door betere manieren te leren vereer je je behoeften, je zal zien dat de oude dwangmatige drang zijn kracht verliest en je zal het achter je kunnen laten. Zoek uit wat werkt voor jou. Veel mensen wenden zich tot yoga, meditatie en sommige vormen van therapie als manier om hun eigen vervulling te leren. En zo goed als het verkennen en expirimenteren op jezelf, kan je het misschien vinden om professionele hulp in te roepen. Gebruikmakend van professionele hulp is geen teken van zwakte, het is een kwestie van het nemen van verantwoordelijkheid voor de aanpak van een probleem dat schadelijk is voor jou en anderen rondom jou heen.
Hier zijn een aantal handige directe technieken die je zou willen proberen. Zij zullen je in staat stellen om de opbouw van de impuls te onderbreken en de energie te richten in een andere meer constructieve richting.
1: Bewustzijn: Opmerken wat er gebeurt. Als je de impuls onderschept wanneer het begint, wanneer het opkomt, kan je er iets aan doen. Als je wacht totdat het op volle sterkte is, is het moeilijker om te handelen. Dus let op wat je gedachten zijn en wat er gebeurt in je lichaam, zodat je merkt dat er bijvoorbeeld spanning is in je schouders of een opgeblazen gevoel in je buik of wat het ook is dat er voor zorgt dat je je ongemakkelijk begint te voelen.
2: Reactie: Als je het begin van de impuls hebt opgemerkt, moet je vakkundig reageren. In het algemeen hebben we de neiging om op twee manieren te reageren op een drang; ofwel we genieten, of we ontzeggen het. Maar er is een middenweg voor het vermijden van deze twee uitersten. Het is mogelijk om de impuls toe te laten om te ontstaan, om te blijven waar het is en te laten passeren zonder er ook maar op te reageren. Terwijl dit eenvoudig klinkt, is het niet makkelijk, het vergt veel oefening.
Een andere methode die ingewikkelder klinkt is eigenlijk gemakkelijker te doen. Als de impuls komt, vraag jezelf af; "Wat wil ik?" Neem geen genoegen met de voor de hand liggend antwoord! Ga dieper, vraag jezelf; "OK, en als ik dat doe, wat wil ik dan krijgen doordat te doen? Hoe wil ik mezelf voelen?" Je vraagt om een emotionele reactie; de verlichting van het ongemak in verband met de impuls. Meestal is het een soort van rustige, ontspannen gevoel van voldoening. Het is wat de impuls aan jou vraagt wat je zoekt, en, door aanwezig (bewust) te zijn op je eigen huidige moment of ervaring en jezelf vraagt wat je nu werkelijk wilt, kan je voldoening vinden zonder daadwerkelijk betrokken te worden bij het dwangmatig gedrag. Het dwangmatig gedrag was slechts een middel tot een doel, en als je het resultaat kunt krijgen zonder jezelf over te geven aan het gedrag, dan, Hé Hallo, kan je het dwangmatig gedrag laten vallen.
3: Het gevoel van rust: Opluchting en voldoening die je zoekt is zeer nauw verbonden met ontspanning. Dus als je jezelf kunt trainen om de lichamelijke spanning die in verband wordt gebracht met de impuls op te merken en meteen te reageren door het nemen van een aantal diepe ademhalingen om te ontspannen, zal je het opbouwen van spanning onderbreken. Herhaaldelijk ontspannen en rustig door ademen totdat de spanning is opgelost. Hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker het wordt en je zal een soort van automatische "ontspannings reactie" ontwikkelen.
Een andere manier om de opbouw van spanning te onderbreken is om de energie vrij te maken door te bewegen. Zelfs alleen maar een stukje zal al helpen. Opstaan en bewegen is goed, terwijl opspringen en terug is nog beter. En het is belangrijk om een soort van intensieve lichaamsbeweging te hebben als onderdeel van je normale routine.
Tot slot, elke vorm van afleiding kan helpen om een vast patroon (dwangmatig gedrag) te onderbreken. Als je weet dat een bepaalde volgorde van activiteit of een combinatie van omstandigheden de impuls waarschijnlijk kunnen triggeren, doe dan eens iets anders! Bijvoorbeeld, als je weet dat je altijd een sigaret wilt na het eten, verlaat de tafel zodra je klaar bent met eten en ga je tanden poetsen. Dit zal de gebruikelijke opeenvolging van gebeurtenissen doorbreken.
Het dwangmatig gedrag dat je hebt ervaren als een probleem was destijds daadwerkelijk ingegeven door de wens om onrust te verlichten. Daar is niets mis mee, je hoeft alleen maar betere manieren te vinden om het te doen. Het identificeren van jezelf als het hebben van "een verslavende persoonlijkheid" of als "een verslaafde" is heel belangrijk om te voorkomen. Dergelijke labels maken het alleen maar erger door het veroorzaken van een gevoel van hulpeloosheid; immers, als je een verslaafde bent, is het normaal om jezelf te gedragen als één. Het is veel constructiever te denken van jezelf als iemand die wil leren om betere dingen te doen en de intelligentie heeft en het vermogen om dat te doen.
Denken hoe geweldig het zou zijn om vrij te zijn van de tirannie van dwangmatig gedrag, weer de baas over je leven zijn. Niet alleen zou je gelukkiger zijn en je beter voelen over jezelf maar de andere mensen in je leven zullen hier ook van profiteren.
Je zou nu graag beginnen met het beoefenen van de directe strategieën om er vertrouwd en bekend mee te worden zodat je klaar bent om ze te gebruiken wanneer jij wilt.
Vergeet niet om:
Wees bewust van hoe de impuls begint (opkomt);
Reageer vakkundig, niet toegeven aan of ontkennen van de impuls maar ga op zoek naar de emotionele reactie die je wilt;
Ontspannen en haal diep adem om spanning los te laten;
Bewegen en rekken om energie af te voeren;
Jezelf afleiden van een bepaalde volgorde van activiteiten zodat je deze kan onderbreken.
Deel ons op:
Dwangmatig gedrag hoe laat je het los
Loslaten van dwangmatig gedrag
Ongewenst dwangmatig gedrag kan op zichzelf problematisch zijn, de tijd en energie die we er aan besteden, besteden we liever aan dingen die we graag zouden willen doen. Het kan ook leiden tot verdere problemen met de gezondheid, financiën, zelfvertrouwen en relaties. We zijn het verschuldigd aan onszelf en aan andere mensen in ons leven om vrij te worden van dwangmatig gedrag en het terugwinnen van controle over onze acties.
Photo by Pixabay on Pexels (12-09-2023)
Dwangmatig gedrag is meer dan alleen maar een licht vervelende slechte gewoonte. Hoewel mensen gebruik kunnen maken van woorden zoals verslaving of dwang om te verwijzen naar relatief onbeduidende dingen zoals het hebben van drie chocolaatjes in plaats van twee, moet kleine hebzucht niet worden verward met verslaving! De term "dwangmatig gedrag" kan worden gebruikt om elke repetitieve actie (zich herhalend) te omschrijven die we tegen onze wil doen, we willen het niet doen, maar op een of andere manier kunnen we onszelf niet stoppen.
Het kan gaan om het innemen van fysiologisch verslavende stoffen zoals, alcohol, nicotine, cafeïne of drugs. Op je nagels bijten, handen wassen, eetbuien, gokken, sex of winkelen kan net zo dwangmatig zijn als roken, er schijnt een soort van innerlijke gegenereerde verslaving te zijn aan de opwinding, anticipatie (verwachting) en de tevredenheid die inverband wordt gebracht met de activiteit, wetenschappelijk onderzoek toont aan dat deze kan worden gekoppeld aan het lichaam die stoffen vrij geeft zoals endorfine, zodat je je goed voelt.
Als de drang om deel te nemen aan het gedrag wordt weerstaan, wordt het versterkt totdat de persoon toegeeft aan het verlangen. Dit leidt tot een tijdelijke vermindering van het ongemakkelijke gevoel, vaak gevolgd door schuld en zelf afkeer. Na een tijdje ontstaat de drang weer, soms geassocieerd met een identificeerbare trigger, soms niet, en de cyclus herhaalt zich. De belangrijkste punten zijn dat het zeer moeilijk of zelfs onmogelijk is om de impuls om het te doen te weerstaan, de opgedane tevredenheid is tijdelijk en er is een soort van innerlijk conflict tussen de wens om te genieten van het gedrag en de wens om het te weerstaan.
Eigenaardig, mensen gaan de strijd aan met hun innerlijke conflict en proberen de impuls met wilskracht te bestrijden. Als dit niet lukt bestempelen ze zichzelf als "zwakke wil", wat bijdraagt aan hun zelf-walging. Worstelen om wilskracht te doen gelden tegen een machtige dwangmatig gedrag is ineffectief. Het enige dat gebeurt is dat een deel van je geest vecht tegen een ander deel. Het proces is vermoeiend en vervelend. En, heel vaak, zelfs als je wilskracht erin slaagt om de impuls voor een tijdje te bedwingen, zal de drang later weer de kop opsteken, bijvoorbeeld de seriële binge-drinker, we klimmen op de wagen en vallen er weer af, steeds weer en weer, of de persoon die stopt met roken, om in plaats daarvan te beginnen met het eten van cakes en chocolade.
Wilskracht werkt niet
Dus als wilskracht niet werkt, wat dan te doen? De sleutel tot het omgaan met dwangmatig gedrag ligt in het oplossen van de innerlijke strijd die ermee verbonden is. Dit betekent, herkennen dat de impuls om deel te nemen in het gedrag daadwerkelijk door een positieve intentie is ingegeven; het is een poging om beter te voelen, meestal om een gevoel van onbehagen of onrust weg te nemen. Als je er op die manier naar kijkt, kan je zien dat de voor de hand liggende ding is om te doen, is om andere meer constructieve manieren te vinden om dat onbehagen te verlichten. Dit betekent dat het nodig kan zijn om andere problemen aan te pakken in je leven, waarvan dit slechts een symptoon is. Je moet je diepere emotionele behoeften erkennen, bijvoorbeeld voor de liefde, troost, vergeving, opwinding, vrijheid, veiligheid, persoonlijke ruimte en creatieve expressie, het is een lange en gevarieerde lijst, verschillend voor iedereen. En dan moet je de verantwoordelijkheid nemen voor het vinden van betere manieren om aan die behoeften te voldoen.
Door betere manieren te leren vereer je je behoeften, je zal zien dat de oude dwangmatige drang zijn kracht verliest en je zal het achter je kunnen laten. Zoek uit wat werkt voor jou. Veel mensen wenden zich tot yoga, meditatie en sommige vormen van therapie als manier om hun eigen vervulling te leren. En zo goed als het verkennen en expirimenteren op jezelf, kan je het misschien vinden om professionele hulp in te roepen. Gebruikmakend van professionele hulp is geen teken van zwakte, het is een kwestie van het nemen van verantwoordelijkheid voor de aanpak van een probleem dat schadelijk is voor jou en anderen rondom jou heen.
Hier zijn een aantal handige directe technieken die je zou willen proberen. Zij zullen je in staat stellen om de opbouw van de impuls te onderbreken en de energie te richten in een andere meer constructieve richting.
1: Bewustzijn: Opmerken wat er gebeurt. Als je de impuls onderschept wanneer het begint, wanneer het opkomt, kan je er iets aan doen. Als je wacht totdat het op volle sterkte is, is het moeilijker om te handelen. Dus let op wat je gedachten zijn en wat er gebeurt in je lichaam, zodat je merkt dat er bijvoorbeeld spanning is in je schouders of een opgeblazen gevoel in je buik of wat het ook is dat er voor zorgt dat je je ongemakkelijk begint te voelen.
2: Reactie: Als je het begin van de impuls hebt opgemerkt, moet je vakkundig reageren. In het algemeen hebben we de neiging om op twee manieren te reageren op een drang; ofwel we genieten, of we ontzeggen het. Maar er is een middenweg voor het vermijden van deze twee uitersten. Het is mogelijk om de impuls toe te laten om te ontstaan, om te blijven waar het is en te laten passeren zonder er ook maar op te reageren. Terwijl dit eenvoudig klinkt, is het niet makkelijk, het vergt veel oefening.
Een andere methode die ingewikkelder klinkt is eigenlijk gemakkelijker te doen. Als de impuls komt, vraag jezelf af; "Wat wil ik?" Neem geen genoegen met de voor de hand liggend antwoord! Ga dieper, vraag jezelf; "OK, en als ik dat doe, wat wil ik dan krijgen doordat te doen? Hoe wil ik mezelf voelen?" Je vraagt om een emotionele reactie; de verlichting van het ongemak in verband met de impuls. Meestal is het een soort van rustige, ontspannen gevoel van voldoening. Het is wat de impuls aan jou vraagt wat je zoekt, en, door aanwezig (bewust) te zijn op je eigen huidige moment of ervaring en jezelf vraagt wat je nu werkelijk wilt, kan je voldoening vinden zonder daadwerkelijk betrokken te worden bij het dwangmatig gedrag. Het dwangmatig gedrag was slechts een middel tot een doel, en als je het resultaat kunt krijgen zonder jezelf over te geven aan het gedrag, dan, Hé Hallo, kan je het dwangmatig gedrag laten vallen.
3: Het gevoel van rust: Opluchting en voldoening die je zoekt is zeer nauw verbonden met ontspanning. Dus als je jezelf kunt trainen om de lichamelijke spanning die in verband wordt gebracht met de impuls op te merken en meteen te reageren door het nemen van een aantal diepe ademhalingen om te ontspannen, zal je het opbouwen van spanning onderbreken. Herhaaldelijk ontspannen en rustig door ademen totdat de spanning is opgelost. Hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker het wordt en je zal een soort van automatische "ontspannings reactie" ontwikkelen.
Een andere manier om de opbouw van spanning te onderbreken is om de energie vrij te maken door te bewegen. Zelfs alleen maar een stukje zal al helpen. Opstaan en bewegen is goed, terwijl opspringen en terug is nog beter. En het is belangrijk om een soort van intensieve lichaamsbeweging te hebben als onderdeel van je normale routine.
Tot slot, elke vorm van afleiding kan helpen om een vast patroon (dwangmatig gedrag) te onderbreken. Als je weet dat een bepaalde volgorde van activiteit of een combinatie van omstandigheden de impuls waarschijnlijk kunnen triggeren, doe dan eens iets anders! Bijvoorbeeld, als je weet dat je altijd een sigaret wilt na het eten, verlaat de tafel zodra je klaar bent met eten en ga je tanden poetsen. Dit zal de gebruikelijke opeenvolging van gebeurtenissen doorbreken.
Het dwangmatig gedrag dat je hebt ervaren als een probleem was destijds daadwerkelijk ingegeven door de wens om onrust te verlichten. Daar is niets mis mee, je hoeft alleen maar betere manieren te vinden om het te doen. Het identificeren van jezelf als het hebben van "een verslavende persoonlijkheid" of als "een verslaafde" is heel belangrijk om te voorkomen. Dergelijke labels maken het alleen maar erger door het veroorzaken van een gevoel van hulpeloosheid; immers, als je een verslaafde bent, is het normaal om jezelf te gedragen als één. Het is veel constructiever te denken van jezelf als iemand die wil leren om betere dingen te doen en de intelligentie heeft en het vermogen om dat te doen.
Denken hoe geweldig het zou zijn om vrij te zijn van de tirannie van dwangmatig gedrag, weer de baas over je leven zijn. Niet alleen zou je gelukkiger zijn en je beter voelen over jezelf maar de andere mensen in je leven zullen hier ook van profiteren.
Je zou nu graag beginnen met het beoefenen van de directe strategieën om er vertrouwd en bekend mee te worden zodat je klaar bent om ze te gebruiken wanneer jij wilt.
Vergeet niet om:
Wees bewust van hoe de impuls begint (opkomt);
Reageer vakkundig, niet toegeven aan of ontkennen van de impuls maar ga op zoek naar de emotionele reactie die je wilt;
Ontspannen en haal diep adem om spanning los te laten;
Bewegen en rekken om energie af te voeren;
Jezelf afleiden van een bepaalde volgorde van activiteiten zodat je deze kan onderbreken.
Deel ons op: